همزمان با سالگرد شهادت بنیانگذاران سازمان مجاهدین، کانونهای شورشی در داخل خاک میهن اشغال‌شده با ۲۰۰۰پراتیک انقلابی به استقبال از کهکشان سالانه مقاومت رفتند؛ همان مراسم بزرگی که از سال ۱۳۸۳ در خارج از کشور شروع شده و پیوسته شکوهمندتر و کیفی‌تر می‌شود. در سال اول اگر با شرکت ۷هزار ایرانی ِ جلای‌وطن‌کرده سازماندهی و اجرا شد، در سالهای اخیر میعادگاه بیش از صد هزار هم‌وطنی گشته است که در هیأت نمایندگان مردم ایران، صدا و خواسته یک خلق در زنجیر را در سطح جهان بازتاب می‌دهند.
کانونهای شورشی با سلسله پراتیک خود به «بزرگترین، طولانی‌ترین، بغرنج‌ترین و خونین‌ترین مقاومت سازمان‌یافته تاریخ ایران» تداوم دادند و پرچم مقاومت سرخ‌فام ۴۳ساله را هم‌چنان در بالاترین قله‌های مبارزه برافراشته نگاه داشتند.
اولین سری این پراتیک‌ها که شامل ۱۰۰۰اقدام تبلیغی در معرفی آلترناتیو دموکراتیک بود روز ۲۹ اردیبهشت و یک روز قبل از مرگ جلاد رئیسی منتشر شده بود که با سری دوم به مجموع ۳هزار رسید. این تعداد ِادامه‌دار نشانگر داستانی از رزم و عزم جزم نسل‌هایی از مبارزانی است که حتی با وجود دستگیریهای بیش از ۳۶۰۰ تن از همرزمانشان هم‌چنان در تکثیر و گسترش هستند.
پراتیک انقلابی این نیروهای آگاه و فداکار همان معیار تمیز بین سره از ناسره در صحنه‌ٔ سیاسی نیروهای مخالف دیکتاتوری در ایران است. بین مدعیان که فقط حرف می‌زنند و پشت سر حوادث حرکت می‌کنند تا تقی به توقی بخورد، با کسانی که علاوه بر داشتن یک تئوری انقلابی همه‌جانبه، در صحنه عمل و کف خیابان‌ها نیز مشغول چیدن آجر به آجر ساختمان ِقیام خلق هستند.
ابتکار و گستردگی
نگاهی به تصاویر و فیلم‌های منتشر شده از اقدامات ابتکاری و متنوع کانونهای شورشی، گویای این حقیقت است که آوازه آنها به قریب به اتفاق شهرهای ایران رسیده و عموم ایرانیان آگاه در سراسر کشور از وجود یک شبکه سازمان‌یافته مطلع گشته‌اند.
جالب این‌که تمامی پراتیک‌ها با عدد و رقم مشخص و ذکر شهر مربوطه و تصاویری از خود کانونها، ثبت شده و مجموع آنها یکی از پرافتخارترین اسناد مقاومت مردم ایران را در دوران حاکمیت مهیب‌ترین اختناق تشکیل داده است. هر کدام از آنها نیز گویای وجهی تابان از این کارزار همه‌جانبه است.
پراتیک شمارهٔ ۱ حاوی سه بنر بزرگ از جملات و تصاویر خانم رجوی است که در روز روشن، از پلی بزرگ در قلب پایتخت آویزان شده است.
شماره ۲۷ تصویری از دو عضو کانونها بر تارک یکی از قله‌های آمل است که بر روی دست، دو پلاکارد «زن، مقاومت و آزادی» و «دموکراسی، آزادی با مردم رجوی» در دست دارند و پیام آزادیخواهان ایران را بر فراخنایِ رشته‌کوه البرز ساطع می‌کنند. در شماره ۱۰۴۴ شعار «زن، مقاومت و آزادی» در کنار رودهای لاهیجان نیز طنین انداخته و این‌گونه سراسر شمال ایران از جمله رشت و ساری و آمل و نور و... در تکاپوی قیام است.
شماره ۳۰ تصویری از یک گروه هفت‌نفره از بانوان شجاع میهن در شهر بوکان است. آنها علاوه بر نوشته‌های در دست خود در بیان خواسته‌هایشان یک بنر بزرگ جمعی را نیز با مضمون «زن، مقاومت و آزادی. نه به حجاب اجباری» در پیشاپیش خود دارند. گروه‌های ۵نفره زنان از کرمانشاه و ۴نفره از مهاباد تکمیل‌کننده خیزش زنان قهرمان در خطه کردستان است؛ کردستانی که در قیام ۱۴۰۱ از نقاط کانونی قیام بود.
از شماره ۱۰۰۱ تا ۱۰۰۵ تصویرنگاری از رهبران مقاومت در شهرهای تهران و کرج است و مردم شهرهای مرکز و پایتخت ایران پیام‌های نورانی مریم رجوی را می‌بینند که در یکی از آنها، خواسته مردم ایران را «یک جمهوری دموکراتیک» دانسته است. در شماره ۲۰۳۰ پیامی بر نوشته‌ای بزرگ با مضمون «تنها ره رهایی، سلاح و سرنگونی» به کوه‌های این مناطق میانی در ایران نیز رسیده است.
در شماره ۱۰۰۶ یک گروه بزرگ از یک خانواده مبارز اهوازی تصاویر و پیام‌های رهبری مقاومت را در دست دارند. به این ترتیب و با دیگر پراتیک‌های شهرهای خوزستان، پیام انقلاب دموکراتیک مردم ایران از اندیمشک و دزفول گذشته و تا هرمزگان و کرمان و بلوچستان، در سراسر جنوب ایران طنین‌انداز است.
از دیگر شهرها و استانها هم‌چون خراسان و اصفهان و لرستان و فارس و یزد و آذربایجان نیز نمونه‌ها بسیار است و موجب فخر ایران و ایرانی.
قیام شتاب می‌گیرد...
کانونهای فداکار در داخل کشور در حالی به این اقدامات انگیزاننده دست زدند که رژیم آخوندی از هر وسیله‌ای برای جاسوسی و تعقیب و مراقبت استفاده می‌کند و بنابراین هر اقدام کوچک و بزرگ آنها با ریسک‌پذیری حداکثر و محاسباتی در حد اجرای یک عملیات همراه بود.
این قهرمانان علاوه بر روشن نگه‌داشتن شعله مبارزه علیه لشکر اشغال‌گر آخوندی،
با استقبال از کهکشان مقاومت، مبارزه مردم ایران و میلیون‌ها ایرانی مهاجر در تبعید را به یک‌دیگر پیوند داده و تلاشهای همه ایرانیان در سطح جهان را به هم گره زدند.
بر مرزبندی «نه شاه، نه شیخ» تأکید کردند و آمادگی مردم ایران را برای پرداخت بالاترین هزینه علیه دیکتاتوری و وابستگی به نمایش گذاشتند.
در هنگامه و هیاهوی فرصت‌طلبان و موج‌سواران، یگانه آلترناتیو انقلابی متکی به خلق را به همه جهانیان معرفی کردند.
در روزهایی که رژیم ولایت، تک‌محصول خالص‌سازی و سمبل انقباض خود را از دست داده و هر روز نحیف‌تر و ضعیف‌تر می‌شود، شکوفایی روزافزون اقدامات و عملیات این پیشتازان، مبشر شتاب گرفتن قیام خلق است.
