دوست و همکلاسی‌ام در دانشگاه شریف در دهه پنجاه، نخستین یار و همرزم شجاع‌ام در صفوف مجاهدین در سالهای پیش از انقلاب ضدسلطنتی و سپس در دوران پر‌تلاطم مبارزه سیاسی و ضدارتجاعی، تکیه‌گاه همیشگی‌ام پس از قیام ۳۰خرداد و در تمامی سالهای مبارزهٔ همه‌جانبهٔ آرمانی و میهنی در نبرد آزادیبخش و گشودن راه زنان در پیشتازی و فرماندهی و مسئولیت‌پذیری در پیکار آزادی، خواهر عزیزم سوسن، پرواز کرد و جاودانه شد.
به روح پاک این مجاهد کبیر درود که از درخشان‌ترین الگوهای مبارزه تاریخی و رهائیبخش زنان ایران است.
درباره راه درخشانی که او طی کرد و آنچه با پیشتازی بی‌وقفه‌اش در میدان مبارزه با رژیم انجام داد و ارزش‌های رهایی‌بخشی که هم مبدع آنها و هم الگوی مجسم آن بود، بسیار می‌توان گفت. همین قدر اشاره کنم در زمانه‌یی که هیولای آزادی‌کشی و زن‌ستیزی یک‌سره برای تیرگی و تاریکی جهان می‌کوشد، وجود چنین زنان رهایی نور یک امید بزرگ و واقعی را برافروخته است. آیا دنیای سرکوب و نادیده‌انگاری زن و نگرش کالایی به او دوام می‌یابد یا جهان رهاشده از ستم دیرپای هزاران ساله برخواهدخاست؟ قیام ایران که با جلوداری زن ایرانی جهانی را مسحور خود کرد، بشارت‌دهنده همین آینده است. عذرا علوی طالقانی که از پیشتازان و راهگشایان همین مسیر بود، تمام ساعتها و دقیقه‌های حیات فرخنده خود و تمام وجود خود را تا آخرین نفس بر سر این مبارزه گذاشت.
با صمیمانه‌ترین تسلیتها به مجاهدین و ارتش آزادی و شورای ملی مقاومت ایران،
و مسعود که سوسن از سال۷۲ تا سال۷۶ جانشین او در ارتش آزادیبخش بود، یقین دارم که مجاهد کبیر عذرا علوی طالقانی، در اوج سرفرازی و افتخار مبارزاتی، مصداق توصیف قرآنی «نفس مطمئنه» و «رستگار» است که اینک به سوی پروردگارش باز می‌گردد و به پیشگامانی چون اشرف و فاطمه امینی در کهکشان شهیدان می‌پیوندد: یَا أَیَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّةُ ارْجِعِی إِلَی رَبِّکِ رَاضِیَةً مَّرْضِیَّةً
