شکاف در بالای نظام به دلیل اعتراضات مردمی در کف خیابان
قیام سراسری مردم ایران در یک ماه گذشته کلیت نظام را فارغ از این جناح و آن جناح هدف قرار داده است در این بین شکاف و تضاد بین جناحین حکومت را نیز افزایش داده است.
در این شکی نیست که خامنهای از چند سال پیش که خیز «دولت جوان حزب‌اللهی» را برداشته بود بنا را بر این گذاشته بود که حکومت ولایت فقیه را یکپایه کند.
این سیاست ابتدا در مجلس حکومت ولایت فقیه ساری و جاری شد و مجلس حکومت ولایت فقیه مملو شد از کسانی که آشکارا به حمایت کامل از سیاست‌های خامنهای می‌پرداختند.
در قدم بعد و برای مجریه‌ی نظام، خامنهای با تن‌دادن به یک جراحی سخت، جناح موسوم به اصلاح‌طلب را از گردونه قدرت حذف کرد و برای اینکه بتواند رئیسی را بر کرسی و مسند ریاست جمهوری بنشاند تا بدانجا پیش رفت که علی لاریجانی از مهره‌های حلقه بگوش خودش را نیز جراحی و حذف کرد.
با این جراحی‌ها حکومت ولایت فقیه در راس دچار فشردگی و در کف دچار ریزش بسیاری شد.
در ادامه این سیاست و برای یکدستی بیشتر، خامنهای حتی حضور حسن روحانی رئیس جمهور پیشینش در مجمع تشخیص مصلحت نظام را نیز برنتابید و وی را از این مجمع حذف کرد.
قیام سراسری مردم ایران و شکاف در بالای حکومت
در شرایط عادی کشور شاید خامنهای می‌پنداشت که این جراحی‌ها و مهندسی برایش کارساز خواهد بود. اما دیری نپایید که خامنهای و حکومت ولایت فقیه با پدیده‌ای مواجه شد که رشته‌های او را پنبه کرد؛ قیام سراسری مردم ایران.
قیام سراسری مردم ایران که از ۲۵ شهریور ۱۴۰۱ آغاز گردیده و اکنون وارد پنجمین هفته خود شده در حالی که بر رادیکالیسم آن افزوده شده است، خواب را از چشمان خامنهای و ارگان‌های نظامی و اطلاعاتی‌اش ربوده است.
هر چند مردم ایران پیش از این و در گرماگرم اعتراضات دی ۱۳۹۶ برائت خود را از دو جناح حکومت ایران با شعار محوری «اصلاح‌طلب اصولگرا، دیگه تموم ماجرا» ابراز داشته بودند اما از آن زمان تا کنون خامنهای و اتاق‌های فکرش همواره و هر جا نیاز بود سعی می‌کردند از مهره‌های جناح مغلوب یا همان اصلاحطلبان کذایی استفاده کنند تا شاید بتوانند در گرماگرم اعتراضات، آتش خشم مردم را فرو نشانند.
این سیاستی مذبوح از سوی خامنهای و حکومت ولایت فقیه بود چون مردم ایران سیاست خود را در دی ماه ۹۶ اعلام و تثبیت کرده بودند.
وجود شکاف در حاکمیت تا پایان دوران ریاست جمهوری روحانی
اما وجود حسن روحانی در قدرت، که در دسته‌بندی صوری، در جناح مغلوب حاکمیت به شمار می‌رفت، باعث می‌شد که خامنهای و حکومتش کماکان به استفاده صوری از برگ اصلاحطلبان امید داشته باشد.
به دنبال اعتراضات بزرگ آبان ۱۳۹۸ در حالی که جامعه به شدت دوقطبی شده بود، به خاطر همه‌گیری ویروس کرونا، قیام‌های مردمی علیه حکومت ایران برای مدت بیش از ۲ سال در محاق رفت و خامنهای از این حیث نفس راحتی کشید.
در این فاصله خامنهای جراحی خود در مجریه را نیز به مرحله اجراء گذاشت و رئیسی را بر راس مجریه‌اش گمارد. این مهندسی نیز باعث ریزش بخش عمده‌ای از جناح مغلوب یا همان اصلاحطلبان کذایی از اردوی خامنهای شد.
اعتراضات گسترده سال ۱۴۰۱ و ایجاد شکاف در بالای حاکمیت
قیام سراسری مردم ایران در سال ۱۴۰۱ در چنین شرایطی آغاز شد. به بیان دیگر در شرایطی که به دلیل جراحی‌های اصلاحطلبان، راس قدرت در حکومت ایران فشرده‌تر و کوچکتر و قاعده‌ی ناراضیان از حکومت نیز گسترده‌تر شد.
وسعت و گستردگی قیام سراسری مردم ایران به اندازه‌ای بود که اتاق‌های فکر ارگان‌های امنیتی و اطلاعاتی را به این نتیجه رساند که شاید بتوان از جناح مغلوب حاکمیت یا همان اصلاحطلبان کذایی، یارگیری کرده و آنان را در مقابل اعتراضات مردم ایران قرار دهد.
این سیاست به طرق مختلف به اجراء درآمد. از درخواست از مهره‌های جناح مغلوب برای موضعگیری درباره اعتراضات تا بکارگیری این مهره‌‌ها برای استفاده از نفوذ خود برای مقابله با اعتراضات و معترضان.
اما رصد رسانه‌های حکومت ولایت فقیه و شبکه‌‌های مجازی که جولانگه پیشبرد این سیاست جناح خامنهای و به دست اصلاحطلبان کذایی بود به روشنی و صراحت حکایت از آن دارد که جماعت مذکور نیز در جایی که اعتراضات به منتهای گستردگی خود رسیده یا در حال رسیدن است، دردی از درهای خامنهای و حکومتش نمی‌توانند دوا کنند و همواره از سوی جبهه مردم ایران و معترضان کف خیابان طرد شده و بایکوت می‌شوند.
افزایش و گسترش شکاف در بالای حاکمیت و گسترش قیام در کف خیابان
اما فشار جناح خامنهای به جناح مغلوب و در جایی که مردم ایران و معترضان دیگر حرف جماعت اصلاح‌طلب کذایی را نمی‌‌خوانند راه به موضعگیری آنان علیه معترضان خواهد برد و در صورت عدم تمکین مهره‌های جناح مغلوب از موضعگیری علیه مردم ایران و معترضان، جنگ بین آنان و جناح خامنهای اوج خواهد گرفت که در اصطلاح سیاسی به آن شکاف در بالای حکومت گفته می‌شود.
همچنین بدیهی است که با بیشتر بارز شدن شکاف در بالای حکومت، قیام‌ها در کف خیابان شدت و حدت بیشتری خواهد گرفت و استفاده خامنهای و جناح غالب از مهره‌های جناح مغلوب یا همان اصلاحطلبان کذایی نتیجه معکوس خواهد داد.
کف خیابان در روزهای آينده، آبستن حوادث بسیاری از این سنخ و مقوله خواهند بود.
