مقامات دولت رئیسی جلاد، اعضای تیم مذاکره‌کننده رژیم در وین و رسانه‌های باند خامنهای در آرزوی این هستند که سرانجام مذاکرات وین به توافق خوب مورد نظر آنها و نظام منجر شود.حسین امیر عبداللهیان در گفتگوی تلفنی با جوزف بورل مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا و هماهنگ‌کننده مذاکرات بر آمادگی رژیم «برای حصول یک توافق خوب» تأکید کرد و گفت: «ایران به‌دنبال یک توافق خوب اما در چارچوب منافع ملی و با رعایت خطوط قرمز خود در مذاکرات است» (خبرگزاری ایرنا ۱۳اسفند ۱۴۰۰).
اما در مورد این‌که توافق خوب یا بد چیست، کمتر توضیحی داده می‌شود. کیهان خامنهای در باب تمایز توافق خوب از بد این تعریف را دارد: «آنچه توافق خوب و بد برای نظام را از هم متمایز می‌کند و جزو خطوط قرمز می‌باشد، چند نکته است: نخست، لغو تحریم‌ها به‌نحوی که خروجی آن، انتفاع اقتصادی پایدار ایران در حوزه تعاملات بانکی، فروش نفت و جذب سرمایه‌گذاری باشد. دوم، راستی‌آزمایی لغو تحریم‌ها در ظرف زمانی لازم چند ماهه. سوم، تضمین معتبر در‌باره لغو تحریم‌ها و عدم تکرار کلاهبرداری آمریکا ظرف شش سال گذشته.
توافق خوب توافقی است که پرونده فضاسازی هسته‌یی علیه ایران را ببندد و مسیر برخورداری اقتصادی ایران بدون شل و سفت کردن تحریم‌ها را تضمین کند» (کیهان ۱۴اسفند ۱۴۰۰).
به‌این ترتیب از آنجایی که کیهان بو برده است در توافق احتمالی آن‌چنانکه مد نظر نظام است برجام مورد نظر احیا نمی‌شود «احیای برجام بدون لغو تحریم‌ها» را «خسارت محض» نامیده است (کیهان ۱۵اسفند ۱۴۰۰).
روزنامه حکومتی رسالت ۱۴اسفند ۱۴۰۰ نیز در همین راستا می‌نویسد: «بهانه‌ها برای توافق، چه دیروز چه امروز و چه فردا تقریباً یکسان است؛ پس نمی‌توان به بهانه فشارهای اقتصادی و معیشتی، مشکلات در تجارت بین‌الملل و تبادلات بانکی، فروش نفت و... اجازه «توافق به هر قیمتی» را صادر کرد».
سایت حکومتی موسوم به دیده‌بان ایران ۱۴اسفند ۱۴۰۰ هم از قول یک مهره امنیتی سابق وابسته به باند خامنهای به نام محمد صادق کوشکی نوشته است: «توافق وین به درد نمی‌خورد؛ نه تحریم‌ها برداشته شده و نه تضمینی در آن وجود دارد متن توافقی که از آن صحبت می‌شود، مطلوب ایران نیست و خسارت‌بار است».
در مطلب دیگری از کیهان پاسدار حسین شریعتمداری نماینده خامنهای نسبت به این‌که از طرف تیم مذاکره‌کننده اطلاعاتی به او و روزنامه‌اش داده نشده گلایه کرده و نوشته است: «این روزها اخبار و گزارشهای متفاوتی از سرانجام مذاکرات وین منتشر می‌شود که در تازه‌ترین آنها... سخن از انجام توافق در میان است ولی متأسفانه از سوی تیم مذاکره‌کننده کشورمان اطلاعات چندانی از چند و چون مذاکرات و آنچه داده‌ایم و آنچه گرفته‌ایم، منتشر نمی‌شود تا آنجا که جای خالی ما در تبیین واقعیات، دست حریف را برای تحریف باز گذاشته و حتی در کمال وقاحت، نظام اسلامی را طرف سنگ انداز! و عامل به درازا کشیدن مذاکرات معرفی می‌کند!» (کیهان ۱۵اسفند ۱۴۰۰).
در بین اظهارنظرهای متفاوت و متعارض که به‌برخی از آنها در بالا اشاره شد، یک عبارت درست به‌نظر می‌رسد و آن هم «خسارت محض» است که در هر شقی از توافق یا عدم توافق، بی‌تردید نصیب نظام خواهد شد.
چرا که یا باید به توافقی تن بدهد که به اعتراف بسیاری از کارشناسان و رسانه‌های باند خامنهای خسارت‌بار است، و اگر هم به توافق تن ندهد در آن صورت نیز دچار خسارت بدتری می‌شود.
ترس از این خسارت بدتر و هم‌چنین خفگی اقتصادی است که خامنهای را ناگزیر کرد تن به مذاکره مجدد بدهد.
اما همین حالا که توافق به‌قول معروف «نه بدار است و نه به بار» و هنوز هم از متن نهایی آن خبر رسمی منتشر نشده، کشمکش و بحران درونی باند خامنهای این‌چنین بیداد می‌کند.
در جریان برجام سال۲۰۱۵ نیز تضادها آن‌چنان بالا گرفت که خامنهای به‌رغم این‌که بارها از مذاکرات حمایت کرد و آن را زیر نظر شورای امنیت رژیم و با نظارت خودش پیش برد، از ترس این‌که شعله این تضادها دامنگیر قبای خودش نشود، مدعی شد که دولت روحانی به آنچه که مد نظر او از برجام بوده عمل نکرده است، و به گونه‌یی تلاش کرد قبایش را از آتش تضادهای درونی بیرون بکشد.
اما این بار که دولت جلادان مورد تأیید او سرکار است چنان‌چه جنگ‌وجدال درون باندی‌اش بیش از این بالا بگیرد معلوم نیست چگونه می‌خواهد خود را در ببرد و به‌قول عضو مجلس ارتجاع بگوید «کی بود کی بود من نبودم».
